
Waarom dit stuk belangrijk is?
Omdat we mogen niet vergeten worden.
Hoewel het woord 'kind' er letterlijk in zit, worden de perspectieven en ervaringen van kinderen en jongeren van de toeslagenaffaire vaak vergeten in het narratief. Gek toch? Voor een buitenstaander lijkt de hele affaire heel ingewikkeld en kijken mensen vaak de andere kant op. En daarom is deze voorstelling zo goed: het laat laagdrempelig zien dat het voor ons óok ingewikkeld is, maar wij helaas niet de mogelijkheid hebben om weg te kijken. Dit is een deel van de Nederlandse geschiedenis, heden en de toekom: een deel van ons allen.
Deze productie gaat mij erg aan het hart: iets voor, met en door kinderen en jongeren van de affaire. Dat neem ik ook mee in mijn dagelijks leven. Vanaf mijn 17e zette ik mij als bruggenbouwer hard in voor herstelprocessen van iedereen die geraakt is door de toeslagenaffaire, met in het bijzonder natuurlijk de 'vergeten' kinderen en jongeren. Na vier jaar organisch groeien en uitbreiden van onze communities ben ik mede-oprichter van Stichting Gelijkwaardig Herstel, waar ik nu lid ben van de Raad van Toezicht. Voor mijn rol ben ik dit jaar genomineerd voor de 'Jonge Toezichthouder van het Jaar' Award, wat ik zie als erkenning voor het werk dat álle kinderen en jongeren (ieder op eigen manier) verrichten.